Bùdzta sã Kaszëbë, płoną waji chëczë!

Wszëtczé scanë w ògniu płomienią sã strzechë.

Dërgòcze lëft, nëkô pò sëchich balkach òdżiń.

Wstôwajta! Chróńta swiãtich swòjich progów.

*

Zbierają sã cemny w òkrąg swòji wsë płonący.

Nëkają skrë pò trôwie, żôlą szadi skarnie.

W òczach łisk ògnia, jiscënkù a strachù.

Dze bãdą terô kôrbac w swòji rodny mòwie?

*

Płomienią sã chëczë! Rép a trzôsk gardłowi!

Balczi w hëc sã sëpią, skrë do górë lecą.

Tam bënë knôp òstôł! Jesz je widac rãce

Ju czôrné. Jezës Maria, za co?! Jezës Maria…

*

Noc ju czôrnô, stoją wszëtczé wiôldżim kòłã.

Blónë niskò w cemnicë, gwiôzda sã dopôlô.

Zdrzą na swé kapòtë, pòrosłé pòpiołã.

Réga rąk a skarniów w mrok sã pòmału òddôlô.

*

Stalë tak do rena; deszcz spôdł te wcyg stalë

Jaż pòpiół sã zmachtôł ze szlamã.

Jeden knôp sã spôlëł, Kaszëba sã spôlëł!

Spiéwôł w karczmie pijany Smãtk nad zedlã piwa.

*

Na spòdlim Balladë ò płonący synagòdzë, J. Kaczmarsczégò.